Χαρτοπανό του Antifa Shalala, αναδημοσίευση από AntifaLIVE.
> Σχετικά, δες κι αυτό: σύντομα -δραματικά επίκαιρα- απόσπασματα απ’ το “Πού σημαδεύουν;“, μπροσούρα της Ομοσπονδίας Αυτόνομων Ομάδων Federaction που είχε μοιραστεί 8 χρόνια πίσω, κάπου στις αρχές του ’07:
“[…] Για τα δυτικά κράτη ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός έχει τις χρήσεις και τις αιτίες του. Σε όσα ακολουθούν παρακάτω θα παρακολουθήσουμε αυτές τις χρήσεις και αυτές τις αιτίες για να φτάσουμε στην πρώτη από τις θέσεις αυτής της μπροσούρας. Ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός είναι το βασικό συστατικό ενός νέου φασισμού. Για τα λεγόμενα δυτικά κράτη, αυτός ο νέος φασισμός έχει διπλή χρήση: Χρησιμοποιείται στο εσωτερικό για να δικαιολογήσει μια όλο και πιο ξέφρενη κατρακύλα προς τον ολοκληρωτισμό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για να δικαιολογήσει πολεμικές επεμβάσεις που ήδη εξελίσσονται και αποτελούν τα πρώτα κεφάλαια του τέταρτου παγκόσμιου πολέμου.
[…]Ο ισλαμικός κόσμος, όπου και διαδραματίζεται σήμερα το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, αφενός δεν είναι ένας ενιαίος κόσμος, αφετέρου δεν είναι ένας κόσμος στον οποίο τα ισλαμικά κράτη δίνουν έναν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό συνολικά.
Και η λεγόμενη “πολιτισμένη Δύση” όμως, δεν είναι μια ενιαία οντότητα.Αντιθέτως, τα κράτη της Δύσης κυνηγώντας ισλαμιστές τρομοκράτες αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στη σύγκρουση αυτή, τα ισλαμικά κράτη συμμετέχουν αξιοποιώντας το γεγονός ότι ο ισλαμικός κόσμος χρησίμευσε και ακόμη χρησιμεύει στη Δύση ως αποθήκη φθηνών εργατών και φθηνών πρώτων υλών. Το Ισλάμ δηλαδή ως ιδεολογία αξιοποιεί τα υπαρκτά αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα των μουσουλμάνων υπηκόων και αξιοποιεί την κοινωνική απήχηση που έχει αποκτήσει, λόγω των υποσχέσεων που παρέχει για καλύτερες συνθήκες ζωής. Το αποτέλεσμα τελικά είναι ότι έτσι στήνονται κρατικές οντότητες, ποιοτικά όμοιες αλλά αντίπαλες των δυτικών καπιταλιστικών κρατών.
Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι του πολέμου αυτού είναι οι μουσουλμάνοι εργάτες, που και στη Δύση και στην Ανατολή βρίσκονται μπροστά στις κάνες των αφεντικών. Μόνο προς το παρόν όμως. Ο πόλεμος των αφεντικών αφορά όλους όσους προορίζονται να γίνουν κρέας για τα κρατικά κανόνια. Αφορά όλους εμάς τους εργάτες και τις εργάτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πολιτισμικής ταυτότητας.
[…]Η μηχανή έχει ήδη στηθεί. Και δουλεύει καλά.
Ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός έχει γίνει κοινός τόπος. Τα βασικά του δόγματα λένε ότι οι μουσουλμάνοι είναι ανορθολογικοί, οπισθοδρομικοί και βίαιοι, ότι δεν ενδιαφέρονται για το θάνατο, το δικό τους ή των άλλων. Ήδη αυτά τα ψέματα μεταφράζονται σε στυγνή καταπίεση για εκατομμύρια μουσουλμάνους μετανάστες εργάτες στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων.
Όσο όμως οι δοξασίες του αντιμουσουλμανικού ρατσισμού μετατρέπονται σε αυτονόητα, τόσο παραβλέπεται ότι τα ίδια τα δυτικά κράτη είναι που υποδαυλίζουν τον αντιμουσουλμανικό πυρετό. Και έχουν τους λόγους τους. Γιατί, εκτός από υποτίμηση των μουσουλμάνων εργατών, ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός είναι και εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Είναι η κατεξοχήν κάλυψη, η κατεξοχήν αφορμή των διακρατικών συγκρούσεων που ήδη εξελίσσονται, όχι μόνο μεταξύ “ισλάμ” και “δύσης”, αλλά όλων εναντίον όλων!
Αλλά αν η ιστορία έχει να διδάξει κάτι, αυτό είναι το εξής: Είτε η δικαιολόγηση του πολέμου είναι “αριστερή” είτε “δεξιά”, οι μόνοι χαμένοι είναι οι εργάτες όλου του κόσμου.
Γιατί εμάς σημαδεύουν! Εμάς, τους εργάτες και τις εργάτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πολιτισμού! Εμάς σημαδεύουν! Είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε πως τα όπλα των αφεντικών δεν στρέφονται μόνο εναντίον των μουσουλμάνων, αλλά εναντίον όλων μας!
Ο “πόλεμος των πολιτισμών” είναι πόλεμος!
Καθολικός, κτηνώδης, ταξικός πόλεμος. Όπως όλοι οι πόλεμοι. Είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε αυτό το βασικό γεγονός. Και να πράξουμε αναλόγως.”